Bij binnenkomst in de publiekshal van  het gemeentehuis waar ik ben voor een nieuw paspoort moet ik eerst een nummertje trekken. Nog 11 wachtenden voor me. Tijd genoeg dus om eerst een pasfoto te maken in het pasfotohokje. Achter het gordijntje hoor ik iemand mopperen. Ik lees alvast de werkwijze aan de zijkant van de automaat. Door één zin kom ik in een dilemma: “Uw bril kan door de flitslichtweerkaatsingen veroorzaken waardoor de foto wordt afgekeurd. Advies uw bril af te zetten”.  Verdikkeme. Heb ik net een nieuwe bril die ik juist zo goed vindt staan. Ik waag het er maar op.”Kan” staat er in de bewuste zin.
Achter het gordijntje hoor ik nog steeds gemopper. Maar dan gaat het gordijntje open en komt er een bejaarde vrouw naar buiten. Haar foto moet klaar zijn, maar ze kan hem nergens vinden. Ik wijs haar op de gleuf aan de buitenkant van het hokje. Opgelucht  neemt ze de foto en vertrekt richting de balies.
Het nemen van de foto in het hokje is eenvoudig. Het krukje wat lager draaien.Mijn gezicht moet precies in de ovaal passen die op de  spiegel staat  waar ik in kijk.  Dan kan ik door een druk op de knop de foto nemen. Op het scherm zie ik het resultaat.  Ik mag besluiten om nog een nieuwe poging te wagen, maar ik ben direct tevreden.  Ik druk op de knop ‘afdrukken’ en verlaat het hokje.  Een struise vrouw van een jaar of 60, geheelin het rood gekleed met lang, volgens mij geblondeerd, haar  stapt nu in het hokje.
Na een minuutje wordt mijn fotokaart uitgespuugd door de automaat. Ik sta er goed op! Alleen, bij de bril wel wat lichtvlekken. Ai….hopelijk kan het er nog mee door.
Bij de balies moet ik nog een tijdje wachten. De vrouw in het rood blijkt nog eerder aan de beurt dan ik. Maar dan verschijnt ‘mijn nummer’ op een scherm. Ik mag naar balie 3. De gebruikelijke formaliteiten worden afgenomen. Dan komt  het moment dat ik mijn pasfoto moetoverhandigen. De baliemedewerker heeft de schaar al in zijn hand om één van devier pasfoto’s eruit te knippen.  Dankomt de opmerking waar ik al bang voor was. Niet goed. Teveel lichtvlekken opde bril. Helaas. Gelukkig krijg ik een munt om een nieuwe foto te maken. Dat istoch weer coulant van de gemeente. Anders had ik opnieuw x805,- moeten betalen.De gemeenteambtenaar verteld er wel bij dat er maar eenmaal een extra muntwordt verstrekt. Als ik weer een foute foto maak mag ik zelf weer dokken. Primadenk ik. Het zal me niet meer overkomen. Bij de volgende foto zal ik mijn brilmaar afzetten. Jammer, maar er zijn ergere dingen.
Tegelijk met de dame in het rood kom ik weer aan bij het fotohokje.  Ook zij moest de foto overnemen. En wat blijkt, ook teveel lichtvlekken op de bril. Dan valt het mij pas echt op: wat een knots van een bril zij op heeft,  en: knalrood!
De bejaarde vrouw  komt warempel weer het hokje uit. Ook haar foto was blijkbaar niet goed gekeurd. Intussen was ik met de vrouw in het rood in gesprek geraakt. Dat ik op mijn paspoortfoto brilloos zou verschijnen,  oké. Maar zij… Met volle overtuiging zeg ik dan ook tegen haar: “Maar mevrouw, als u zonder bril op de foto gaat, dan verliest u uw identiteit!”. Ze kijkt me verbaasd aan. “Ja,dat is helemaal waar” zegt ze  “Maar wat moet ik dan?”. “U kunt een pasfoto laten maken bij een fotograaf, die hebben een flits volgens mij niet  nodig”. “Dat ga ik doen, dank u wel voor de tip meneer”. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat mijn baliemedewerker dit tegen mij had gezegd, de hare blijkbaar niet.
Intussen is de oude vrouw naar buiten gekomen.  Ze pakt haar tweede foto uit de gleuf en kijk ter beteuterd naar. “Helemaal mislukt”.  Ik bekijk de foto ook. Haar gezicht staat er half op. Ze heeft het krukje niet omhoog gedraaid.  “Maar u kon toch op het scherm zien of uw hoofd in de ovaal zat?” vroeg ik haar. “Nee, meneer, ik moest mijn bril afzetten, dus ik kon dat allemaal niet zien”. Ik wilde nog tegen haar zeggen dat ze haar bril pas had af kunnen zetten op het moment dat ze de foto nam, maar ik kwam er niet tussen. Jammerend zocht ze in haar portefeuille naar genoeg euromunten, want nu ging het haar weer €5,- kosten.
De vrouw in het rood had inmiddels iets verderop haar jas aangetrokken (echt waar; ook rood!) en stond op het punt te vertrekken.  Toen ik kreeg ik een idee. “Mevrouw, u heeft uw munt nu niet gebruikt. Wilt u die geven aan deze mevrouw wiens tweede foto ook mislukt is?”

Dat was natuurlijk geen probleem.  En terwijl ik een oogje in het zeil hield maakte het oude vrouwtje haar derde foto. En die was uiteindelijk goed!